Page 82 - Tegendraads

80 |
overheid gecompenseerd. Alleen Noorderlicht heeft er van stad noch provincie een dubbeltje bij gekregen. Ook niet na het volledig vervallen van de rijkssubsidie in 2016. Het is mij nog steeds niet duidelijk waarom. Noorderlicht maakte tot de eerste korting op haar budget een toptijd door met tientallen tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Er was een persmap met een formele marketing- en pr-waarde van miljoenen euro’s.
De galerie heb ik in 2012 dicht gedaan met op de ramen de vermelding ’Wegens geldgebrek gesloten’. In de krant had ik iets laten zetten over de nood waarin Noorderlicht verkeerde. Wethouder cultuur Jaap Dijkstra reageerde daarop met de opmerking dat hij van mij nooit een brandbrief had ontvangen. Toen heb ik hem spontaan een brandbrief doen toekomen: drie veraste A4’tje in een envelop. Het logo van Noorderlicht was nog net zichtbaar, afgegeven bij de bode in het gemeentehuis. Zijn bureau zat onder de as. Diezelfde middag was er nog overleg met gedeputeerde Hans Gerritsen. Naar verluid is er stevig om gelachen en kreeg Noorderlicht geld.
We moesten desondanks bezuinigen en kozen ervoor om het satellietmodel te schrappen.
Noorderlicht had een van de grootste samenwerkingsverbanden van Noord-Nederland. Hoe curieus is het dan om twee jaar later te horen dat je meer moet samenwerken.
Het uitblijven van financiële compensatie van de Rijkskortingen vanuit de regio gaat ten koste van het flamboyante, het eigenzinnige, het internationale van Noorderlicht. Alles wat nu plaatsvindt wordt gerealiseerd onder te grote druk met veel te weinig speelruimte.
Ik maak nu iets vergelijkbaars mee in museum Belvédère. Ik heb grote bewondering voor dat museum, maar zie ook hoe men af en toe door de mand zakt, omdat de directeur conservator onvoldoende assistentie heeft. Hij heeft geen tijd meer om dingen goed te doen. Dat ligt niet aan hem. Je ziet dat bij heel veel instellingen in de beeldende kunst. Ze zijn uitgekleed en hebben vervolgens in de meeste gevallen een manager als baas, die niet begrijpt waar het over gaat.
In het theater is dat anders. Daar bepaalt het publiek wat er gemaakt wordt. Toen die voorstellingen over ABNAMRO, het nieuwe kapitaal en zo, succes hadden, wilden alle theaters die in het programma hebben. Alle deuren gingen open, want de schouwburgen willen alles wat er gemaakt wordt, als er maar publiek op afkomt. Ze bepalen zelf de inhoud niet.
Wij hebben geen schouwburgen, geen podia die onze producties kunnen afnemen. Dat zouden musea moeten zijn, maar die hebben curatoren, die samen met de directeur bepalen wat er binnenkomt en niet. Ze willen producties die de eigen signatuur