Page 123 - Tegendraads

waar ook de voorwaarde werd gesteld experimenteel te zijn. In de derde periode werden we opeens een presentatiepodium. Daarvan zijn er een stuk of acht in Nederland: elitaire avant-garde, plekken waar het experiment centraal staat.
Het is voor iedereen duidelijk dat we in die twaalf jaar nooit op een plek hebben gezeten die bij Noorderlicht past. In plaats van te zeggen dat Noorderlicht de laatste twee jaar dat pleit verloren heeft, is het even goed denkbaar dat het twaalf jaar lang is gelukt om experimenteel geld te gebruiken voor documentaire en grensverleggende fotografie.
Als wij echt experimenteel waren geweest, wat Noorderlicht best had gekund, dan had Groningen een groot probleem gehad. We hadden dan net als BAK in Utrecht hooguit 5000 mensen per jaar binnen gehad. De keuze die voor de hand lag en voldeed aan de criteria van de Raad voor Cultuur was ten koste gegaan van het publieksbereik. Voor stad en provincie is het veel interessanter een instelling te hebben die een internationaal festival organiseert met uitstraling over de hele wereld en daarmee jaarlijks, mits voldoende gefinancierd, 20.000 mensen trekt. Deze keuze is waarschijnlijk te lastig voor de beleidsmensen in Groningen. Men haalt experiment en vernieuwing voortdurend door elkaar.
In Groningen gaat het meeste geld naar instellingen waar het niet om de inhoud
gaat, laat staan om het experiment. Noorderlicht wordt door het Mondriaanfonds juist afgerekend op inhoud en experiment, niet op innovatie, flexibiliteit en continuïteit. Dus in Groningen gaat het geld naar een club die populair met kunst en cultuur omgaat. Maar landelijk gaat het om inhoud en experiment. Dat is de spagaat waarin Noorderlicht zit.”
| 121