Page 100 - Tegendraads
P. 100
98 |
genoemd, maar uiteindelijk besloot men dat er met dat bedrag in het achterhoofd eerst een soort deltaplan uit het Noorden moest komen.
De provincie was bij dit debat zoals gewoonlijk afwezig. Er was alleen een Friese gedeputeerde.
Wederom werd ik om acht uur in de ochtend gebeld. Deze keer door Mirjam de Meijer: ‘Wat moeten we nu doen? Raken we die drie miljoen wel kwijt?’ Dit was oprecht een serieuze vraag van een gedeputeerde cultuur. ‘Waar moeten we dat geld laten, we hebben hier toch niet zoveel?’ Uiteindelijk heb ik diverse keren contact opgenomen met de beleidsmedewerkers van de provincie over hoe het stond met het ‘deltaplan’ voor Groningen. Men kwam er echter niet uit. Er is voor zover het mij bekend is, een conceptversie gemaakt, die men, wellicht terecht, niet goed genoeg vond. Een tweede versie is er nooit gekomen.
De jaren daarna kwam ik Judith Belinfante en Rik van der Ploeg met enige regelmaat tegen. Steeds vroegen ze: ‘Waarom heeft Groningen niet gereageerd? Waarom heeft men de kans niet gegrepen?’
Een instelling, in dit geval Noorderlicht, weet geld los te peuteren in Den Haag, maar dat krijgt vervolgens op ambtelijk en politiek niveau niet het noodzakelijke vervolg, waardoor het blijft liggen. Het is steeds weer alsof men wil zeggen: ‘We hebben hier toch genoeg? Wij zijn toch een randgebied? Wat moeten we doen met al dat extra geld?’ Het rare is dat de ambtenaren die eerst machteloos toekeken, in de jaren daarna de instellingen met klem gingen adviseren meer geld te genereren, meer bij de fondsen weg te halen, op een andere manier de financiering te regelen.
Als dat zo doorgaat kom je in een negatieve vicieuze cirkel terecht. Je kunt als culturele instelling van betekenis zijn voor een regio, maar als die regio niet in staat is om op een gelijkwaardige manier met Den Haag te communiceren heb je een probleem.
Ondanks, of wellicht beter verwoord, dankzij het succes van de petitie was Kees van Twist de enige die mij oprecht feliciteerde met het succes. De Noordelijke politiek en het hele ambtenarenapparaat hulde zich in stilzwijgen. Vergaderingen waarin letterlijk werd gezegd dat de petitie nu niet aan de orde was en dat we later antwoord zouden krijgen.
Hoe saillant, zij die mij stellig toen ontraden deze petitie op te starten, creëerden alweer wat jaren geleden onder auspiciën van het Groninger Forum een nieuw platform.
Een platform dat legaten, donaties voor het culturele veld in Groningen zou
generen. Na € 30.000 subsidie is dit platform zonder ook maar één revenu ter ziele gegaan.”
