Page 27 - De bloei voorbij

Linkse fotografie “Er lopen in de wereld een paar succesvolle professoren rond, die lid waren van het Gronings Foto Kollektief. Eentje is nu de baas van een universitair laboratorium in Berlijn, waar ze de telescoop voor de toekomst maken voor in ruimtestations, een ander is professor milieukunde en een derde hoogleraar kennistransmissie in België. Kortom: het waren allemaal vrij briljante figuren. Er waren mensen bij die Nederlands studeerden, zoals Gertjan Aalders en Wim Kok (niet de latere premier), of andere studies volgden. De kracht van die mensen was niet dat ze konden fotograferen, maar dat ze konden nadenken, goed konden spreken en de energie van de jeugd hadden. Uit die groep zijn uiteindelijk wel zo’n tien professionele fotografen uit voortgekomen, waaronder Bert Jansen, Annet Borchert, maar ook curator Wim Melis 36, later Allard de Witte en Merlijn Doomernik en twee vormgevers: Dirk de Jong en Hans Miedema, die naar de kunstacademie zijn gegaan. Het was uniek dat studenten met hun bovengemiddelde intelligentie alle kennis, die ze op de universiteit opdeden, allemaal op de fotografie projecteerden. Semiotiek, linguïstiek, etcetera: het kwam daarin bij elkaar. Zo ontstond er een broeinest op hoog niveau, dat trendsettend was voor Nederland. Het werd omarmd door de Arbeitsfotografen in Duitsland en de linkse fotografen in Amsterdam. Die laatsten zaten in de kraakbeweging en werkten bij De Tijd (toen nog een dagblad), De Groene, Vrij Nederland en de Nieuwe Revu. Een paar waren net waren begonnen voor de Volkskrant, maar die krant vond het te bedreigend en te links. Vrij Nederland kreeg in die tijd zijn roemruchte zwart-wit bijlage. Daar werkte Willem Diepraam, die met zijn speciale vormgeving van portretten en nog wat andere dingen | 25 EERSTE AkTE ETkA ETSREE